به گزارش خبرگزاری حوزه از ساری، دکتر صالحی عمران رئیس دانشگاه مازندران صبح امروز در همایش روز وحدت حوزه و دانشگاه در مدرسه علمیه امام صادق (ع) کوتنا قائمشهر، اظهار داشت: وقتی از وحدت حوزه و دانشگاه سخن میگوییم، منظور از بین رفتن هویت مستقل و مأموریت ذاتی این دو نهاد نیست، بلکه مقصود، ایجاد پیوند و گفتوگویی سازنده و پایدار میان آنها است.
وی افزود: دانشگاه بهعنوان مرکز عقلانیت جدید و علوم تجربی و حوزه بهعنوان حافظ معارف دینی و علوم نقلی، هر کدام دارای میدانها و سرمایههای اجتماعی خاص خود هستند. حوزه از سرمایه نمادین و مذهبی قدرتمندی برخوردار است و دانشگاه سرمایه علمی و آکادمیک را در اختیار دارد. اگر این دو سرمایه در یک تعامل موفق تجمیع شوند، میتوانند منشأ تحولات بزرگ در جامعه باشند.
رئیس دانشگاه مازندران با اشاره به الزامات این پیوند تصریح کرد: تحقق همکاری واقعی میان حوزه و دانشگاه صرفاً با صدور بیانیهها و امضای تفاهمنامهها امکانپذیر نیست، بلکه نیازمند یک پروژه معرفتی عمیق است، در این مسیر علما باید با زبان و منطق علم جدید آشنا شوند و در مقابل، اساتید دانشگاه نیز نسبت به سرمایههای معرفتی و دینی حساسیت و آگاهی بیشتری پیدا کنند.
وی با بیان اینکه پیوند حوزه و دانشگاه دستکم سه ضرورت اساسی دارد، یادآور شد: نخست، رفع کاستیهای هر دو نهاد است؛ چراکه دانشگاه ممکن است در چارچوب سکولار گرفتار «علم بیارزش» شود و حوزه نیز در صورت بسندهکردن به سنتگرایی محض، از پاسخگویی به مسائل جدید بازبماند. دوم پاسخ به نیاز جامعه دینی ایران است، جامعهای که هم خواهان پیشرفت علمی است و هم پایبند به ارزشهای دینی، این پیوند میتواند الگوی توسعه بومی متناسب با هویت ایرانی–اسلامی را فراهم کند.
صالحی عمران سومین ضرورت این تعامل را «خروج از انفعال تاریخی» دانست و افزود: در تاریخ معاصر، تقابل میان حوزه و دانشگاه گاه به زیان کلیت کشور تمام شده است. پیوند این دو نهاد میتواند ما را از این انفعال و تقابل عبور داده و به همافزایی ملی منجر شود.
وی با اشاره به رویکردهای مختلف در تحقق وحدت حوزه و دانشگاه، خاطرنشان کرد: عمیقترین و بنیادیترین سطح این تعامل، رویکرد معرفتی است، بهویژه در حوزه علوم انسانی، جایی که گفتوگوی روشمند میان تفسیر متون دینی در حوزه و تحلیل پدیدههای اجتماعی در دانشگاه میتواند به غنای هر دو بینجامد، وحدت واقعی زمانی محقق میشود که این دو نهاد بر یکدیگر اثر بگذارند و از یکدیگر اثر بپذیرند.
رئیس دانشگاه مازندران به رویکردهای ساختاری نیز اشاره کرد و یادآور شد: ایجاد دانشگاههای حوزوی، راهاندازی رشتههای میانرشتهای مانند فقه و حقوق، کلام جدید و فلسفه علم، از جمله اقدامات ارزشمند ساختاری است، اما خطر شکلگرایی و ساختارسازی بدون تحول معرفتی نیز وجود دارد که باید نسبت به آن هوشیار بود.
وی با بیان اینکه چالشهایی همچون مسئله قدرت، مقاومتهای درونی در هر دو نهاد و اختلاف دیدگاهها وجود دارد، تأکید کرد: این چالشها طبیعی است و باید با گفتوگو، موازنه و صبر علمی بر آنها فائق آمد.
صالحی عمران با تأکید بر اینکه پیوند حوزه و دانشگاه پروژهای بلندمدت، پیچیده و نیازمند صبر، خلاقیت و پرهیز از شتابزدگی است، اظهار کرد: این تعامل نباید به یک شعار سیاسی یا اقدام صوری تقلیل یابد، بلکه ضرورتی تمدنی برای جامعهای است که میخواهد هم مدرن باشد و هم هویت اصیل خود را حفظ کند. آینده این پیوند بیش از هر چیز به نسل جوان و ارتقای ظرفیتهای فکری دو طرف وابسته است و امید میرود چنین نشستهایی زمینهساز تحقق واقعی این هدف باشد.
انتهای پیام. /
نظر شما